In dit artikel leggen we uit wat de Sharpe-Ratio inhoudt en vertellen we kort over de persoon die de Sharpe Ratio heeft ontwikkeld.
Waarvoor wordt de Sharpe Ratio gebruikt?
De Sharpe-ratio wordt gebruikt om beleggers te laten zien wat het rendement is ten opzichte van het risico. Meestal worden de prestaties van twee vergelijkbare fondsen naast elkaar gezet.
Dat is nodig omdat een hoog rendement niet per se betekent dat er goed gehandeld is. Veel beleggers halen namelijk liever een iets lager rendement op een verantwoorde manier, dan een hoog rendement door te ‘gokken’.
Hoe werkt de Sharpe Ratio?
De Sharpe-Ratio wordt dus gebruikt om te laten zien in hoeverre het extra rendement opweegt tegen het extra risico.
Als de Sharpe-Ratio hoog is, betekent het dat er geen extra risico is genomen. Een lage Sharpe-Ratio betekent dat er wel extra onnodig risico is genomen. Beleggers werken dus liever met een hoge Sharpe-Ratio.
Vaak berekenen beleggers de Sharpe-Ratio niet zelf. Het beleggingsfonds maakt dit meestal zelf bekend, omdat je over veel informatie van het fonds moet beschikken:
Eerst moet de geannualiseerde performance van een fonds worden berekend, daar wordt de risicovrije voet (het rendement op bijv. staatsobligaties) van af gehaald. De uitkomst wordt vervolgens door de standaarddeviatie van de performance van het fonds gedeeld.
William F. Sharpe
William Forsyth Sharpe (1934) is een Amerikaans econoom. Hij won in 1990 een nobelprijs (de prijs van de Zweedse Rijksbank voor economie), onder andere voor het ontwikkelen van de Sharpe Ratio.
